VAN DE PODENCO ORITO IS NOG WEINIG BEKEND. MISSCHIEN TE WEINIG EN AANWEZIG IN ZEER SPECIFIEKE GEBIEDEN VAN ANDALUSIË, WERD DE ZOGENAAMDE "PODENCO ORITO", NIET ERKEND ALS ANDALUSISCHE PODENCO EN WAS BIJNA VOLLEDIG UITGEROEID.
Nu, willen enkele jagers, die hen nooit hebben opgegeven voor hun waarde bij de konijnenjacht, de Podenco Orito erkend krijgen als een nieuw Spaans ras. In veehouderij jargon wordt "Orito" een dier genoemd, inclusief de hond, met zwarte of bruine chocolade kleurige vacht met reflecties van goud, "oro." Voorstanders van deze honden, die altijd hebben bestaan in Andalusië, zie ook het woord ‘Orito’, goud, synoniem met de waarde, kwaliteit.
Toen men begon om de Podenco Orito officieel te erkennen als ras waren de verschillen tussen de vachten en afmetingen groot, in sommige plaatsen waren er zelfs compleet zwarte honden, die de lokale bevolking altijd ‘oritos’ noemde en die zeer effectief waren om op konijnen te jagen op die plaatsen waar andere honden niet heengingen.
Maar voor welke reden dan ook, deze honden, deze Podenco’s chocolade bruin of zwart met roodbruine aftekening, werden uitgesloten van de nieuwe Podenco Andaluz standaard. Deze uitsluiting, in een wereld gedomineerd door de standaardisatie opgelegd door de rassen en stambomen, betekende voor de Orito de doodstraf. De Orito"was niet langer een Podenco" en vele jagers begonnen hen te negeren.
Echter, een aantal jagers en boeren waren ontevreden over die beslissing en bleven jagen en hen fokken en hebben de Orito zo behouden voor uitsterving, zij hebben la Asociación Nacional del Podenco Orito Español opgericht en willen de Podenco Orito als ras erkend krijgen door de Spaanse koninklijke hondenvereniging (la Real Sociedad Canina).
“In de erkenning van het ras Podenco Andaluz is een ernstige fout gemaakt, omdat men geen rekening heeft gehouden met de Podenco’s die van nature voorkomen in de verschillende regio’s. De Orito was altijd aanwezig op de oevers van de Genil (Granada) en de Guadalhorce, in Malaga, omdat zij de beste waren om op de konijnen te jagen in deze extreme omstandigheden van onkruid en vocht”.
De eerste tegenslag voor de Orito kwam door de popularisering van de jacht met het geweer. De Orito’s zijn erg goede jagers, de beste om op konijnen met de tanden te jagen, ze houden niet altijd de juiste afstand tot het geweer, zodat de jagers hen begonnen te kruisen met andere honden op zoek om die afstand te verkorten. De nagel aan de doodskist, die bijna het einde voor de Orito betekende, was dat hij niet werd toegelaten als "Andalusische Podenco,". Blijkbaar, toen men tot de erkenning kwam van de Podenco Andaluz als ras, werden de initiatiefnemers geconfronteerd met een obstakel, en dat is de Podenco Portugues, die al bestaat als ras sinds 1954, die een zwarte pigmentatie van de vacht kan hebben, dus de Federación Cinológica Internacional besloot alle Podenco’s die geen witte of kaneelkleurige vacht hebben uit te sluiten.
ZonderVan de Podenco Orito is nog weinig bekend, de informatie hieronder is een vertaling van een Spaans artikel (zie diashow): Misschien te weinig en aanwezig in zeer specifieke gebieden van Andalusië, werd de zogenaamde "Podenco Orito", niet erkend als Andalusische Podenco en was bijna volledig uitgeroeid. Nu, willen enkele jagers, die hen nooit hebben opgegeven voor hun waarde bij de konijnenjacht, de Podenco Orito erkend krijgen als een nieuw Spaans ras. In veehouderij jargon wordt "Orito" een dier genoemd, inclusief de hond, met zwarte of bruine chocolade kleurige vacht met reflecties van goud, "oro." Voorstanders van deze honden, die altijd hebben bestaan in Andalusië, zie ook het woord ‘Orito’, goud, synoniem met de waarde, kwaliteit.
Toen men begon om de Podenco Orito officieel te erkennen als ras waren de verschillen tussen de vachten en afmetingen groot, in sommige plaatsen waren er zelfs compleet zwarte honden, die de lokale bevolking altijd ‘oritos’ noemde en die zeer effectief waren om op konijnen te jagen op die plaatsen waar andere honden niet heengingen.
Maar voor welke reden dan ook, deze honden, deze Podenco’s chocolade bruin of zwart met roodbruine aftekening, werden uitgesloten van de nieuwe Podenco Andaluz standaard. Deze uitsluiting, in een wereld gedomineerd door de standaardisatie opgelegd door de rassen en stambomen, betekende voor de Orito de doodstraf. De Orito"was niet langer een Podenco" en vele jagers begonnen hen te negeren.
Echter, een aantal jagers en boeren waren ontevreden over die beslissing en bleven jagen en hen fokken en hebben de Orito zo behouden voor uitsterving, zij hebben la Asociación Nacional del Podenco Orito Español opgericht en willen de Podenco Orito als ras erkend krijgen door de Spaanse koninklijke hondenvereniging (la Real Sociedad Canina).
“In de erkenning van het ras Podenco Andaluz is een ernstige fout gemaakt, omdat men geen rekening heeft gehouden met de Podenco’s die van nature voorkomen in de verschillende regio’s. De Orito was altijd aanwezig op de oevers van de Genil (Granada) en de Guadalhorce, in Malaga, omdat zij de beste waren om op de konijnen te jagen in deze extreme omstandigheden van onkruid en vocht”.
De eerste tegenslag voor de Orito kwam door de popularisering van de jacht met het geweer. De Orito’s zijn erg goede jagers, de beste om op konijnen met de tanden te jagen, ze houden niet altijd de juiste afstand tot het geweer, zodat de jagers hen begonnen te kruisen met andere honden op zoek om die afstand te verkorten. De nagel aan de doodskist, die bijna het einde voor de Orito betekende, was dat hij niet werd toegelaten als "Andalusische Podenco,". Blijkbaar, toen men tot de erkenning kwam van de Podenco Andaluz als ras, werden de initiatiefnemers geconfronteerd met een obstakel, en dat is de Podenco Portugues, die al bestaat als ras sinds 1954, die een zwarte pigmentatie van de vacht kan hebben, dus de Federación Cinológica Internacional besloot alle Podenco’s die geen witte of kaneelkleurige vacht hebben uit te sluiten.
Zonder twijfel, door hun morfologie en karakter, zijn het Podenco’s, maar dan anders, en tussen hen bestaat er een sterke raciale gelijkenis.
Men is ervan overtuigd dat de Orito de voorvader is van alle bestaande Podenco’s op het Iberisch schiereiland. "Het is duidelijk een Podenco, perfect geproportioneerd, statig en een geboren jager. De Orito kan zich aan elke ondergrond aanpassen, hoe hard en nat het ook is, en is sterk onder alle omstandigheden. Waar andere honden niet kunnen komen, dringt de Orito binnen, altijd. "
"In een gesloten woud van doornen, of waar andere honden niet komen door een overmaat aan modder, water, doornen, etc, een betere als de Orito is er niet. Ok, de Orito en de andere Podenco’s die Orito bloed hebben. Want tot nu toe heeft niemand mij een Podenco kunnen tonen, die onder zulke zware omstandigheden, in bramenstruiken, zonder Orito kleur, en die geen Orito voorouders heeft, functioneert. Het zijn geweldige honden!"
"Zijn deze honden geschikt voor de jacht op groot wild? "Ze zijn zeer moedig, "zeer toegewijd, hoofdzakelijk worden ze gebruikt voor de jacht op konijnen, maar men heeft ook gezien dat ze erg goed op patrijs jagen op het land vol onkruid, ze zijn ook goede ongediertebestrijders en geschikt voor de jacht op wilde zwijnen.
De Orito heeft een primitief karakter, en harmonische karaktertrekken, en heeft "een hele gekke periode" tussen de zes en twaalf maanden, waarbij hij zelfs zijn baasje provoceert. Maar zodra ze volwassen worden is er een radicale verandering te zien, en dan zijn ze heel volgzaam en gehoorzaam. "Echter men moet er wel met de Orito op uittrekken zodat er een nauwe band ontstaat, anders kan het anders uitpakken."
De belangrijkste verschillen met de andere Podenco’s zijn: "Alle podenco’s, de Ibicenco, de Canario, Andaluz, de Cirneco, de Portugese, hebben opstaande oren, hebben vergelijkbare proporties en morfologie, maar de Orito is een hond die "zeer geconditioneerd is" voor erg moeilijk terrein, met veel onkruid en vocht, en in feite heeft hij een ondervacht die hem beschermt, zijn huid is harder en de morfologische en craniofaciale kenmerken zijn zeer harmonisch.
Volgens de metingen die worden uitgevoerd door het team van Mariano Herrera, Universiteit van Cordoba, waar ongeveer 115 Podenco’s Orito zijn ingeschreven, de raciale perfectie "is geweldig." 94 procent van de teven zou een ideale morfologie hebben voor het werk dat ze verrichten, maar bij de reuen is dit percentage gedaald naar 76 procent, hij voorspelt een rooskleurige toekomst voor deze honden.
La Asociación Nacional del Podenco Orito Español heeft reeds contact opgenomen met de Spaanse rasvereniging wat betreft de erkenning van de Podenco Orito als ras. twijfel, door hun morfologie en karakter, zijn het Podenco’s, maar dan anders, en tussen hen bestaat er een sterke raciale gelijkenis.
Men is ervan overtuigd dat de Orito de voorvader is van alle bestaande Podenco’s op het Iberisch schiereiland. "Het is duidelijk een Podenco, perfect geproportioneerd, statig en een geboren jager. De Orito kan zich aan elke ondergrond aanpassen, hoe hard en nat het ook is, en is sterk onder alle omstandigheden. Waar andere honden niet kunnen komen, dringt de Orito binnen, altijd. "
"In een gesloten woud van doornen, of waar andere honden niet komen door een overmaat aan modder, water, doornen, etc, een betere als de Orito is er niet. Ok, de Orito en de andere Podenco’s die Orito bloed hebben. Want tot nu toe heeft niemand mij een Podenco kunnen tonen, die onder zulke zware omstandigheden, in bramenstruiken, zonder Orito kleur, en die geen Orito voorouders heeft, functioneert. Het zijn geweldige honden!"
"Zijn deze honden geschikt voor de jacht op groot wild? "Ze zijn zeer moedig, "zeer toegewijd, hoofdzakelijk worden ze gebruikt voor de jacht op konijnen, maar men heeft ook gezien dat ze erg goed op patrijs jagen op het land vol onkruid, ze zijn ook goede ongediertebestrijders en geschikt voor de jacht op wilde zwijnen.
De Orito heeft een primitief karakter, en harmonische karaktertrekken, en heeft "een hele gekke periode" tussen de zes en twaalf maanden, waarbij hij zelfs zijn baasje provoceert. Maar zodra ze volwassen worden is er een radicale verandering te zien, en dan zijn ze heel volgzaam en gehoorzaam. "Echter men moet er wel met de Orito op uittrekken zodat er een nauwe band ontstaat, anders kan het anders uitpakken."
De belangrijkste verschillen met de andere Podenco’s zijn: "Alle podenco’s, de Ibicenco, de Canario, Andaluz, de Cirneco, de Portugese, hebben opstaande oren, hebben vergelijkbare proporties en morfologie, maar de Orito is een hond die "zeer geconditioneerd is" voor erg moeilijk terrein, met veel onkruid en vocht, en in feite heeft hij een ondervacht die hem beschermt, zijn huid is harder en de morfologische en craniofaciale kenmerken zijn zeer harmonisch.
Volgens de metingen die worden uitgevoerd door het team van Mariano Herrera, Universiteit van Cordoba, waar ongeveer 115 Podenco’s Orito zijn ingeschreven, de raciale perfectie "is geweldig." 94 procent van de teven zou een ideale morfologie hebben voor het werk dat ze verrichten, maar bij de reuen is dit percentage gedaald naar 76 procent, hij voorspelt een rooskleurige toekomst voor deze honden.
La Asociación Nacional del Podenco Orito Español heeft reeds contact opgenomen met de Spaanse rasvereniging wat betreft de erkenning van de Podenco Orito als ras.
BRON: Podenco World